पहाटेच्या दवा मधे .. 

पहाटेच्या दवांमधे, कांहींच नाही कळले ..
आपोआप अंग माझे, चिंब चिंब भिजले ..

थंडगार वारा तो, हलवुन मज गेला ..
ये रे जरा खेळू या, कानाशी गुंजला ..
कल्पनेत त्या तशीच, डोळे मी मिटले ..
आपोआप अंग माझे, चिंब चिंब भिजले ..

ओळखीचा,नेहमीचा, स्पर्श मला भासला ..
तरीही तो, त्या वेळी, खूप छान वाटला ..
आनंदी त्या क्षणांत, देहभान हरपले ..
आपोआप अंग माझे, चिंब चिंब भिजले ..

ओथंबले मी ओतःप्रोत, त्या प्रातःकाली ..
तहान भूक, माझी कुठे, कोण जाणे विरली ..
हुंदडून, बागडून, खळखळुन मी हसले ..
आपोआप अंग माझे, चिंब चिंब भिजले ..

पहाटेच्या दवांमधे, कांहींच नाही कळले ..
आपोआप अंग माझे, चिंब चिंब भिजले ..

विजय साठे ..
२८ / १२ / २०१४