ढोलकीची थाप आली कानावर ..

ढोलकीची थाप, आली कानावर ..
जीव आता, नाही माझा, थार्यावर ..

मैत्रीतल्या घोटांची, ओठांशी भेट ..
पायांची आप सात, झाली स्टेलमेट ..
जावे आता, वाटे मला, फडा वर ..
जीव आता, नाही माझा, थार्यावर ..

ठेक्याच्या बाजूला, सहज वळती पाय .. 

काळोखी वाट, आता करू तरी काय ..

भिस्त माझी, आता सारी देवा वर ..

जीव आता, नाही माझा, थार्यावर ..

उजवी कड़े, डावी कडे, कसा मी वळे ..
सहज होई, सारे तरी, मला ना कळे ..
यायला हवं, आता मला, भानावर ..
ढोलकीची थाप, आली कानावर ..

कसे काय, माहित ना, जागी मी आलो ..
रंग मंदिरात, कुठुन, कधी शिरलो ..
कुणी तरी, हाणली माझ्या, गालावर ..
जीव आता, नाही माझा, थार्यावर ..

काजवे तेंव्हा, डोळ्यांसमोर, किती चमकले ..
घाबरून, दचकुन मी, डोळे उघडले ..
होतो तेंव्हा, घरांत मी, पलंगावर ..
बायको माझी, तापली होती, भयंकर ..

वाट लागली पुरती, मला कांही सुचेना ..
कसली ढोलकी, कुठला ताल, कांही कळेना ..
आलो पुरता, मी आता, शुद्धीवर ..
माझ्या घरी, माझ्याच मी, पलंगावर ..

विजय साठे ..
०१ / ०६ / २०१५